Ο/Η the Bloopers Team (CA) είπε...
Διήγηση στη ποδιά ενός πτώματος.
Μα τω θεώ δεν ξέρω τι να γράψω πλέον!
Η χώρα έκλεισε. Την Ελλάδα τη τελείωσε ένα φαύλο καθεστώς που τόσα χρόνια γέμιζε με μπαρούτι το όπλο που πλέον εκπυρσοκρότησε.
Επί τόσα χρόνια παρακολουθούσαμε πολιτικούς να δικάζουν και δικαστές να ασκούν πολιτική, ενώ οι εισαγγελείς αγόρευαν στα παράθυρα της TV.
Σήμερα πλέον τα πράγματα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.
Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών κ. Κυριάκος Καρούτσος, ο οποίος φέρεται, απ’ ότι διαβάζω, να συντάσσεται με την πολιτικοποίηση της δικονομικής τάξης, την οποία «αυθεντικά» πρεσβεύει ο νομικός παραστάτης της κυβέρνησης, εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σανιδάς, έβαλε και το δικό του δάχτυλο στη σκανδάλη με την οποία εκπυρσοκροτεί το όπλο που ο δικομματισμός είχε στρέψει προς την καρδιά του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο κ. Καρούτσος ασκεί καταχρηστικά την αρμοδιότητά του μη αποστέλλοντας την δικογραφία του «Βατοπεδίου» στο κοινοβούλιο, άσχετα αν συμφωνεί ή όχι με τη γνώμη των εισαγγελέων που ερευνούν την υπόθεση, οι οποίοι κατέληξαν ότι διέθεταν αρκετά στοιχεία, που ως μόνοι αρμόδιοι έκριναν ότι συνιστούν εμπλοκή της γνωστής παρέας των πρώην στελεχών της κυβέρνησης στην παράνομη συναλλαγή.
Έτσι όμως οι επικεφαλείς της εισαγγελικής αρχής εμφανίζονται να κρίνουν με πολιτικά κριτήρια σαν … μαντρόσκυλα που φυλάνε την αυλή κάθε κυβέρνησης, ώστε να μη φτάσει ποτέ στα μέλη της ο φυσικός τους δικαστής.
Προφανώς με τον τρόπο αυτό η εισαγγελία μετατρέπεται σε δουλικό φορέα της εκτελεστικής εξουσίας και υπερασπιστή της νόθευσης του πολιτεύματος με την ενεργό συμμετοχή της στη στρέβλωση της διάκρισης των εξουσιών και του κράτους δικαίου που είναι δύο από τα τρία βασικά λειτουργικά θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ο κ. Καρούτσος είχε την υποχρέωση να αποστείλει τη δικογραφία στο κοινοβούλιο, παρά την αντίθετη γνώμη του και αδιαφορώντας για τη γνώμη του Σανιδά.
Δεν το έπραξε διότι έκρινε στο επίπεδο του πολιτικού συμφέροντος και όχι ως εισαγγελέας που όφειλε να δώσει την δυνατότητα σύμφωνα με τον νόμο στο σώμα του κοινοβουλίου να αποφασίσει εάν η υπόθεση θα έπρεπε να εξεταστεί και ως προς τα μέλη της κυβέρνησης που εμπλέκονται στο σκάνδαλο. Προφανώς, του είναι αδιάφορο αν θα πλανάται η ενοχή πάνω από τα κεφάλια των «βατοπεδινών υπουργών» και προφανώς δεν ενδιαφέρεται να δώσει την δυνατότητα σε αυτούς που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το 78% του ελληνικού λαού θεωρεί «ενόχους», να βγουν ενδεχομένως «καθαροί» μέσα από μια διαφανή ακροαματική διαδικασία.
Μετά τον κύριο Σανιδά και αυτός ο κύριος προτιμά η εκτελεστική και δικαστική εξουσία να κολυμπάνε αγκαζέ στον βούρκο των σκανδάλων, δίχως, μάλιστα, κανένα άλλο θεσμικό σωσίβιο.
Γυρίζοντας από τη δουλειά μου και ανοίγοντας ξανά το μηχάνημα που με συνδέει με την Ελλάδα, διαπιστώνω με απορία ότι όχι μόνο ο κ. Σανιδάς παραμένει στη θέση του και δεν έχει παραιτηθεί ακόμη, ή τέλος πάντων δεν συνειδητοποίησε ακόμη ότι το… δις εξαμαρτείν συνιστά κανονικό πραξικόπημα, αλλά ότι νομιμοποίηση στο πραξικόπημά του αυτό σπεύδει να (του) παράσχει ο συνάδελφός του Καρούτσος, κινούμενος ανεύθυνα πέρα από τα όρια της νομιμότητας που χαράσσει το Σύνταγμα της χώρας.
Δυστυχώς για τον Σανιδά της ΝΔ δεν υπάρχει ίχνος νομιμοποίησης καθώς η στάση του στο ζήτημα στηρίζεται σε επικίνδυνες για το πολίτευμα ερμηνείες, όπως αυτήν της κας Άννας Ψαρούδα – Μπενάκη, ότι δήθεν ο Γ. Σανιδάς «έχει το δικαίωμα να εκτιμήσει ως προϊστάμενος εισαγγελεύς τα στοιχεία που έχουν προκύψει. Η εισαγγελική αρχή είναι ιεραρχημένη και δεν είναι όπως οι δικαστές που καθένας έχει το δικαίωμα να ενεργεί στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων, μόνος του. Η εισαγγελική αρχή είναι μια ιεραρχία η οποία πρέπει να τηρείται. Έχει αυτό το δικαίωμα ο εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου».
Εγώ δεν είμαι συνταγματολόγος, έχω όμως αφιερώσει πολλά χρόνια μελετώντας στο πλαίσιο της δικής μου επιστήμης το Ελληνικό, το Γερμανικό, το Γαλλικό και το Ρώσικο Σύνταγμα, καθώς και τη μορφή συνταγματισμού στη Βαλτική και προσφάτως στη Κεντρική Ασία.
Μετά από αυτά και μετά λόγου γνώσεως σας λέω ότι η κα Μπενάκη οφείλει να πάψει από σήμερα να χρησιμοποιεί τον επαγγελματικό/ακαδημαϊκό τίτλο καθηγήτρια νομικής. Αλήθεια το λέω, είναι ντροπή!
Ως Καθηγήτρια Δικαίου διδάσκει άραγε ότι σε ένα ιεραρχημένο σύστημα απονομής δικαίου μπορεί να υπάρχει υποκατάσταση από τα πάνω προς τα κάτω, δίχως ρητή συνταγματική εξουσιοδότηση και ότι οι αρμοδιότητες στην κλίμακα της συγκεκριμένης ιεραρχίας δεν είναι διακριτές, ώστε να επιτρέπεται η κοινώς λεγόμενη αντιποίηση αρχής;
Που τα βρήκε αυτά; Έτσι διασφαλίζεται η ανεξαρτησία του εισαγγελικού λειτουργού; Ή μήπως η κρίση των εισαγγελέων λειτουργεί σε άλλο πλαίσιο «ανεξαρτησίας» απ’ αυτή του δικαστή; Αυτές δεν είναι ερμηνείες νομικού και μάλιστα καθηγητή του Δικαίου, είναι μάλλον απόψεις στρατιωτικού σε χώρα που έχει κηρυχτεί σε κατάσταση πολιορκίας.
Αγαπητοί φίλοι, οι δύο αρμόδιοι εισαγγελείς που διερεύνησαν την υπόθεση έπρεπε να διαβιβάσουν οι ίδιοι τη δικογραφία στη Βουλή, καθώς έκριναν ότι η έρευνά τους σκόνταψε πάνω σε πιθανή ευθύνη υπουργών. Δεν είχαν καν αρμοδιότητα να εκτιμήσουν αυθαιρέτως αν παραπλανήθηκαν οι υπουργοί ή όχι.
Αυτό είναι έργο του δικαστή και όχι του εισαγγελέα. Τελεία και παύλα σε ότι αφορά το ζήτημα αυτό, το οποίο, όμως πλέον θα πρέπει να αντιμετωπισθεί σε εντελώς διαφορετική πολιτική και επιστημονική βάση.
Ο δικομματισμός εγκλημάτησε καθιστώντας έναν – δύο εισαγγελείς πουλέν της κάθε κυβέρνησης, ρυθμιστές του πολιτικού παιχνιδιού σε κρίσιμες φάσεις για την κάθε κυβέρνηση.
Τώρα τα πουλέν αυτά εξευτέλισαν το σύστημα και απομυθοποίησαν το καθεστώς σε τέτοιο σημείο που μάλλον ότι και να γράψουμε εμείς θα φαντάζει από εδώ και στο εξής διήγηση …στη ποδιά ενός πτώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου